Title: “From Tears to Triumph: The Unshakable Faith of Hannah”

By Chris N. Braza

BIOTIPS DIGITAL STORE

BRAZAAR FASHION LINE


There’s something undeniably powerful about a woman who knows how to weep before God and still rise with confidence in His promise. Hannah, the mother of the prophet Samuel, was one such woman. Her story is not just one of answered prayer—it is a blueprint for anyone navigating seasons of delay, despair, and deep longing.

We meet Hannah in 1 Samuel 1. She was barren, ridiculed, and broken. Her womb was closed, her heart was heavy, and to make matters worse, her rival Peninnah made sure she never forgot her pain. But instead of fighting back in bitterness, Hannah chose to take her pain to the only One who could turn it into purpose—God.

Let’s pause here.

Too often, when life hits us hard, we turn to complaining, comparing, or even giving up. But Hannah teaches us to pour out our soul before the Lord (1 Samuel 1:15). She wept, she prayed, she vowed. She said, “Lord, if You will bless me, I will give the blessing back to You.” That’s powerful. That’s faith. That’s surrender.

What happens next? God remembered Hannah.

That one line is everything: "And the Lord remembered her." (1 Samuel 1:19)
Not because she was the loudest.
Not because she had the most influence.
But because she dared to believe even when nothing around her was changing.

Hannah gave birth to Samuel, who would become one of Israel’s greatest prophets. And true to her word, she gave him back to God. That child she prayed for, she surrendered completely—and God honored her again with even more children afterward.


So what can we learn from Hannah?

Your delay is not your denial.
Just because it hasn’t happened yet doesn’t mean it won’t. God’s timing is always intentional.

Faith looks like persistence, not perfection.
Hannah wasn’t perfect—but she was persistent. She kept showing up in prayer, even through her pain.

When you give God your heartache, He gives you His promise.
Hannah traded her sorrow for strength, and her tears became the seed of a generational blessing.


Let this be a reminder: Whatever you’re believing God for, don’t stop praying. Don’t stop hoping. Don’t stop trusting. Like Hannah, your season of sorrow can become a story of glory.

You may feel overlooked now—but just wait until God remembers you.
He’s not done with your story. Your Samuel is on the way.

BE BLESSED BEYOND MEASURE!


With faith and fire,
Pastor Chris N. Braza
Founder, Brazaar Fashion Corporation & Happy World Original Clothing
Educator | Pastor | Visionary from Oriental Mindoro



Pamagat: “Mula Luha Hanggang Tagumpay: Ang Hindi Matitinag na Pananampalataya ni Hannah”
Ni Pastor Chris N. Braza

BIOTIPS DIGITAL STORE


May kakaibang lakas ang isang babae na marunong lumuha sa harap ng Diyos at tumayo muli na may kumpiyansa sa Kanyang pangako. Isa na rito si Hannah, ang ina ni propeta Samuel. Ang kanyang kwento ay hindi lang tungkol sa panalanging tinugon—ito'y isang gabay para sa sinumang dumaraan sa panahon ng paghihintay, pangungulila, at matinding pagnanasa para sa isang himala.

Makikita natin si Hannah sa 1 Samuel 1. Siya'y baog, inaalipusta, at basag ang puso. Sarado ang kanyang sinapupunan, mabigat ang kanyang damdamin, at upang lalong mapabigat ang kanyang dinadala, pinapahiya pa siya ng kanyang karibal na si Penina. Ngunit sa halip na gumanti ng pait, pinili ni Hannah na iluhod ang kanyang sakit sa Diyos—ang tanging may kakayahang gawing layunin ang kanyang pagdurusa.

Tigil muna tayo doon.

Sa tuwing sinusubok tayo ng buhay, madalas ang una nating reaksyon ay magreklamo, makipagkumpara, o sumuko na lang. Pero itinuturo sa atin ni Hannah na ibuhos ang ating puso sa harap ng Panginoon (1 Samuel 1:15). Siya’y umiyak, nanalangin, nangako. Sinabi niya, “Panginoon, kung ako’y iyong pagpapalain, ibabalik ko sa Iyo ang pagpapalang iyon.”

Grabe, ‘di ba? ‘Yan ang pananampalataya. ‘Yan ang tunay na pagsuko.

Ano ang nangyari pagkatapos? Naalala siya ng Diyos.

Isang linyang punô ng pag-asa: “At naalaala siya ng Panginoon.” (1 Samuel 1:19)
Hindi dahil siya ang pinakamalakas.
Hindi dahil siya’y sikat.

Kundi dahil pinili niyang maniwala kahit wala pang pagbabago sa paligid.

Ipinanganak ni Hannah si Samuel—na naging isa sa pinakadakilang propeta sa Israel. At, gaya ng kanyang pangako, ibinalik niya ito sa Diyos. Ang batang pinanalangin niya, buong-pusong isinuko niya rin. At muli siyang pinagpala ng Diyos ng mas marami pang anak.


Kaya ano ang natutunan natin kay Hannah?

Ang paghihintay ay hindi pagkakait.

Kapag hindi pa nangyayari, hindi ibig sabihin ay hindi na mangyayari. May tamang oras ang lahat sa Diyos.
Ang tunay na pananampalataya ay hindi pagiging perpekto kundi pagiging matiyaga.

Hindi naging perpekto si Hannah, pero hindi siya sumuko. Araw-araw siyang nanalangin kahit masakit.
Kapag isinuko mo ang iyong sakit sa Diyos, ipapalit Niya ito ng Kanyang pangako.

Ang mga luha ni Hannah ay naging binhi ng isang henerasyong pagpapala.

Paalala ito sa iyo: Anuman ang iyong ipinagdarasal, huwag kang titigil. Huwag kang bibitaw. Huwag kang mawalan ng tiwala. Tulad ni Hannah, ang iyong panahon ng pagluha ay maaaring maging kwento ng tagumpay.

Maaaring pakiramdam mo ay nakakalimutan ka ngayon—pero hintayin mong maalala ka ng Diyos.

Hindi pa tapos ang iyong kwento. Paparating na ang iyong Samuel.

Alab ng Pananampalataya,

- Pr. Chris N. Braza-

Comments

Popular Posts