Title: When God Seems Silent: Wrestling with Injustice and Faith
By Chris N. Braza
“The burden which the prophet Habakkuk saw.” – Habakkuk 1:1
Have you ever looked at the world and felt overwhelmed by the evil around you? Have you cried out to God in desperation, wondering why He seems silent in the face of violence, corruption, and pain?
If so, you are not alone.
The prophet Habakkuk begins his book not with praise, but with a question. A painful, honest cry:
“O Lord, how long shall I cry, and You will not hear?” (Habakkuk 1:2)
Habakkuk was burdened—not just by what he saw, but by the weight of not understanding God's silence. He witnessed his own people drowning in injustice. The law was paralyzed, violence surrounded the streets, and it seemed like the wicked were winning. Sound familiar?
Yet, instead of turning away, Habakkuk turned toward God with his questions. That is where transformation begins.
A Prophet’s Burden Is a Leader’s Cry
As a pastor and a Filipino educator, I resonate deeply with Habakkuk’s heart. We live in a time when our youth are exposed to corruption, where systems fail the weak, and where leaders often stray from the righteousness they are called to uphold.
Like Habakkuk, we see it all—and we feel the weight of it.
But here’s the twist: God answers.
Not in the way Habakkuk—or we—expect.
God says He will raise up the Chaldeans (Babylonians)—a ruthless nation—to bring judgment. What a shocking and painful answer! Habakkuk was praying for deliverance from injustice, but God said He would use an even more wicked nation to discipline His people.
Why? Because God is sovereign even when His methods seem mysterious.
Faith That Wrestles and Waits
Habakkuk’s response teaches us that faith is not blind acceptance; it’s a wrestling with God that refuses to let go.
He doesn't hide his confusion. In verse 13, he pleads:
“You are of purer eyes than to behold evil, and cannot look on wickedness. Why do You look on those who deal treacherously?”
This is the cry of a righteous soul struggling to reconcile what he believes about God with what he sees in the world.
But here lies the power: God does not rebuke Habakkuk for questioning. Instead, He invites him into a greater revelation of His justice, His timing, and His plan.
From Complaint to Confidence
This chapter doesn’t end with resolution. It ends with waiting. And that’s where many of us are right now.
But in the waiting, God is shaping our faith.
The name Habakkuk means “to embrace” or “to wrestle.” And that’s exactly what God invites us to do: wrestle with His truth, and embrace His sovereignty—even when we don’t understand.
The Cross Is Our Answer
As New Testament believers, we see the ultimate answer to Habakkuk’s questions in the cross of Christ. The greatest injustice ever committed—the death of the sinless Son of God—became the pathway to our salvation.
And like Habakkuk, we can move from questioning to trusting, from despair to declaration. Because in the end, God is still just. God is still good. And God is always working behind the scenes, even when the darkness seems to prevail.
Let this be our prayer today:
"Lord, when I cannot trace Your hand, help me trust Your heart. Let me be like Habakkuk—honest in my questions, but steadfast in my faith. Amen."
BE BLESSED BEYOND MEASURE!
“Ang pahayag na nakita ng propetang si Habakkuk.” – Habakkuk 1:1
Naranasan mo na bang tumingin sa paligid at mapuno ng pagkadismaya sa kasamaan ng mundo? Nanalangin ka na ba ng may pagluha, nagtatanong kung bakit tila tahimik ang Diyos sa gitna ng karahasan, katiwalian, at sakit?
Kung oo, hindi ka nag-iisa.
Sinimulan ni Propeta Habakkuk ang kanyang aklat hindi sa pagpupuri, kundi sa isang masakit at matapat na tanong:
“Panginoon, hanggang kailan ako dadaing sa Iyo, ngunit hindi Mo ako diringgin?” (Habakkuk 1:2)
May pasan si Habakkuk—hindi lang dahil sa mga nakita niya, kundi sa bigat ng katahimikan ng Diyos. Nakita niya ang kanyang sariling bayan na lumulubog sa kalikuan. Parang walang silbi ang batas, laganap ang karahasan, at tila ang masasama pa ang nagtatagumpay.
Hindi ba’t tila ganyan din ngayon?
Pero sa halip na lumayo, lumapit si Habakkuk sa Diyos dala ang kanyang mga tanong. Doon nagsisimula ang tunay na pagbabago.
Ang Pasanin ng Propeta ay Sigaw ng Isang Lider
Bilang isang pastor at tagapagturo sa Pilipinas, ramdam ko ang laman ng puso ni Habakkuk. Tila ba panahon natin ito—ang kabataan ay unti-unting naaapektuhan ng katiwalian, nabibigo ang sistema, at ang mga pinuno ay lumilihis sa daang matuwid.
Katulad ni Habakkuk, nakikita natin ang lahat ng ito—at ramdam natin ang bigat nito.
Ngunit heto ang nakakagulat: Sumagot ang Diyos.
Hindi ayon sa inaasahan.
Sinabi ng Diyos na gagamitin Niya ang mga Caldeo (mga Babilonyo)—isang marahas at malupit na bansa—upang parusahan ang Kanyang bayan. Masakit at nakagugulat na tugon!
Nanalangin si Habakkuk para sa hustisya, pero ang sagot ng Diyos ay isang mas malupit na instrumento.
Bakit? Sapagkat ang Diyos ay soberano—kahit na ang Kanyang mga pamamaraan ay hindi natin agad nauunawaan.
Pananampalatayang Nakikibaka at Naghihintay
Ipinapakita ni Habakkuk na ang tunay na pananampalataya ay hindi bulag na pagtanggap—ito'y pakikibakang ayaw bumitaw sa Diyos.
Hindi niya itinago ang kanyang pagdududa. Sa talatang 13, mariin ang kanyang tanong:
“Ikaw na may mga matang di makatingin sa kasamaan, bakit mo tinitingnan ang mga mapang-api?”
Ito ay panaghoy ng isang matuwid na puso na hirap intindihin kung paanong ang isang banal na Diyos ay tila walang ginagawa.
Ngunit dito rin natin makikita ang ganda ng relasyon ng tao sa Diyos: hindi Siya galit sa ating mga tanong. Sa halip, tinuturuan Niya tayong manalig sa Kanyang hustisya, sa Kanyang tamang panahon, at sa Kanyang dakilang plano.
Mula sa Panaghoy Patungo sa Pagtitiwala
Ang kabanatang ito ay hindi nagtapos sa kasagutan. Nagtapos ito sa paghihintay. At doon din tayo madalas naroroon ngayon.
Ngunit sa ating paghihintay, hinuhubog ng Diyos ang ating pananampalataya.
Ang ibig sabihin ng pangalang Habakkuk ay “yakapin” o “makibaka.” At ito rin ang paanyaya sa atin: yakapin ang katotohanan ng Diyos, at makibaka sa pananalig—kahit hindi natin lubos na nauunawaan.
Ang Krus ang Tugon ng Diyos
Bilang mga tagasunod ni Kristo, nakita natin ang tugon ng Diyos sa mga tanong ni Habakkuk—sa Krus ni Hesus. Ang pinakamatinding kawalang-katarungan—ang pagkamatay ng isang walang kasalanan—ay naging daan sa ating kaligtasan.
At tulad ni Habakkuk, maaari tayong maglakbay mula sa tanong patungo sa tiwala, mula sa pangamba patungo sa pananampalataya. Sapagkat sa huli, ang Diyos ay makatarungan. Ang Diyos ay mabuti. At kahit sa dilim, Siya ay kumikilos.
Ito ang ating panalangin ngayon:
"Panginoon, kapag di ko maunawaan ang Iyong mga hakbang, tulungan Mo akong magtiwala sa Iyong puso. Gawin Mo akong katulad ni Habakkuk—tapat sa aking mga tanong, ngunit matatag sa pananampalataya. Amen."
SUMAATIN ANG PAGPAPALANG HIGIT SA LAHAT!
Comments
Post a Comment